การ์ตูนเหลืองอ๋อย/รำลึกมิอุจิ สึซึเอะเลยเถิดถึงอะชิเบะ ยูโฮะ

by vee vee’ เขียนลงใน Bloggang เมื่อวันที่ 5 ส.ค. 2548

บล็อกที่แล้วลูกสาวอีฟพูดเรื่อง Bud Boy ไว้ก็เลยคิดถึงไปค้นมาอ่าน ปรากฏว่าเจอหนูสึโบมิ๊~~~เหลืองอ๋อยยกชุดยกเว้นพวกเล่มสิบอัพ (ซึ่งเรื่องนี้มันก็ออกมา 11 เล่มอะนะ) งือ…

ถ่ายรูปมาแล้วไม่ค่อยเห็น งั้นต้องชุดนี้เห็นชัดกว่า “จอมคนแดนฝัน”

ลองเอาเล่มสิบสามที่เพิ่งออกล่าสุดไปเสียบตรงกลาง เห็นความแตกต่างอย่างชัดเจน ฮือ… จะซื้อใหม่ดีมั้ยแต่มันก็แค่เหลืองเองอย่างอื่นก็เหมือนตอนเพิ่งซื้อเมื่อสิบกว่าปีก่อนทุกอย่าง แล้วราคาเวอร์ฯ ใหม่นี่ก็คิดหนักง่ะ… (พูดถึงราคา…ดูสันเรื่องนี้แล้วมีครบทุกราคาเลยแฮะ)
——————————————————————————–
ติดลมจากหน้ากากแก้วก็เลยไปค้นเรื่องสั้นของมิอุจิ สึซึเอะที่มีมาอ่าน คือเรื่องนี้

เนื้อเรื่องเวอร์ดี นางเอกเข้าร.ร.ประหลาดที่มีสังคมแบ่งชนชั้น น.ร.ชนชั้นบริหารทั้งเอาเปรียบและโกงกินสารพัดเช่นขายของแพงระยับในสหกรณ์โรงเรียนเอาเงินเข้ากระเป๋าตัวเองเสวยสุข(ย้ำคับย้ำ ว่าคือเนื้อเรื่องการ์ตูนเรื่องจักรวรรดินักบุญอลิศ) คนรู้ทันก็โดนทรมานให้ปิดปากในคุกใต้โรงยิม ทำให้มีพวกทนไม่ไหวต่อต้าน เช่นโจรสลัดคิดที่เที่ยวท้าประลองชมรมกีฬาเพื่อยึดอุปกรณ์เป็นของตัว จอมโจรไคโทเซโร่ที่ไม่มีใครรู้ตัวจริงเที่ยวขโมยของคนรวยมาแจกคนจน ฯลฯ

มีแค่ตอนเดียวเอง ไม่เคยเห็นตอนต่อของเรื่องนี้เลย…ใครรู้บอกทีนะคะ T_T

ขุดไปขุดมาเลยเถิดไปถึงเรื่องสั้นของอะชิเบะ ยูโฮะ

พูดถึงอะชิเบะ ยูโฮะก็มักคิดถึงเรื่องยาวๆ เจ้าสาวซาตาน คริสตัล-ดรากอน ไม่ค่อยได้เจอเรื่องสั้นของเธอเลย และเรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นเรื่องเดียวของเธอที่จขบ.มีค่ะ

สาวน้อยบอมบี้ได้ช่วยชายหนุ่มคนหนึ่งไว้ให้พ้นจากอุบัติเหตุรถชน

ต่อมาก็พบว่าเขาเป็นนักเรียนใหม่เพิ่งย้ายมา (อีกแล้ว 555)

มินามิ โนโทย้ายมาเมืองนี้ด้วยจุดประสงค์บางอย่างและมีพฤติกรรมน่าสงสัย ความลับของเขาคืออะไรกันนะ…

ท่านที่อยากรู้เฉลย หรือท่านที่ต้องการรำลึกความหลังเฉยๆ (อิๆๆ) ก็โหลดโลดคร้าบ~~~~

บรรยากาศของเรื่องนี้ก็แฟนตาซีดี ซึ่งคนเขียนเป็นมาสเตอร์แนวนี้อยู่แล้ว >_< บางภาพบรรยากาศเหมือนนิทานสำหรับเด็กเลย ชอบๆ

เห็นแล้วนึกถึงหนังสือรวมเรื่องสั้นสำหรับเด็กเล่มโปรดเรื่อง “ความรักของต้นโอ๊ค” ที่แปลจาก The Last Slice of Rainbow ของ Joan Aiken เลย รู้สึกว่าอารมณ์เดียวกับภาพประกอบของหนังสือเล่มนี้

ทุกเรื่องในเล่มจะมีบรรยากาศของ modern fairy tales แบบนุ่มละมุน งานเล่มอื่นของ Joan Aiken ก็สนุกเหมือนกันแต่ไม่เห็นมีแปลนะ

ภาพประกอบเล่มนี้เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้รักเล่มนี้มาก เวลาดูรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของบรรยากาศในเรื่อง

พูดถึงบรรยากาศ การ์ตูนทุกเรื่องของอะชิเบะ ยูโฮะก็มีเสน่ห์ที่มักมีภาพมุมกว้าง เวิ้งว้างเหมือนจะกลืนคนอ่านเข้าไปในนั้นด้วยอยู่เสมอ

ใช่ว่าการ์ตูนของคนวาดอื่นไม่มี แต่คิดว่าของอะชิเบะ ยูโฮะจะเด่นกว่า เห็นได้ชัด

ทำไมความเคลื่อนไหวถึงนิ่มนวล สวยอย่างนี้~~~

ไม่ว่าที่ไหนเธอก็จับภาพมาให้ดูได้ จากชายฝั่งทะเลไอร์แลนด์ถึงกรุงโรมโบราณ

แม้แต่เรื่องแนวอนาคตอย่าง Darkside Blue ก็มี space ให้คนอ่านเสมอ

ล้ำจริงๆ หยิบมาอ่านทุกวันนี้ก็ยังอ๊ะ อิ๊ เอ๊ะ แต่ชอบเรื่องนี้มากเพราะดาร์คไซด์หล่อ เหอๆๆ

หลังปกเป็นลาสมอร์กับอูน่า แม้เป็นภาพคนแต่ก็ยังให้ความรู้สึกเวิ้งว้าง

…
…
…
เฮ้อ…
…ถอนใจในฝีมือคนเขียน….

พังผืด 1 โดย: เด็กที่รอคอย

เค้าอยากได้ ดาร์คไซด์ง่ะวีวี่ ดูท่าจะหล่อเหลาจนลืมหายใจ เด็กที่รอคอยแพ้คนหล่อจริงไจงๆเลยนะนี่

พูดถึงคริสตัลดรากอน เด็กที่รอคอยว่าคู่ที่ดูแล้วน่าสลดที่สุดคงเป็นคู่ของอูน่านี่แหละ อ่านภาคแรกไอ้เจ้าหนุ่มนั่นมันก้อโดนฉั๊วะเข้าให้ซะละ แล้วตกลงเด็กในท้องนี่มันลูกใครล่ะนี่ … ส่วนคู่ของโซรีลกับเฮลด้าก้อ…เอ่อ…… อันนั้นก้อยังไม่รู้จะคอมเมนต์ยังไงดีเหมือนกัน รู้สึกเหมือนกับว่าจริงๆแล้วฝ่ายชายก้อรักนะ แต่ก้อเหมือนเฮลด้าจะไม่ได้รักเค้าเท่าไหร่ แค่อยากได้ใครซักคนมารักและปกป้องเค้าเท่านั้นเองเพราะเดิมตัวเองป็นลูกสาวเจ้าเผ่าก้อเคยมีเคยได้ทุกอย่าง

อยากอ่านนักรักโลกมายาต่อ… คิดว่าตอนหน้ามันน่าจะเริ่มสนุกมากขึ้นเพราะเล่มนี้เป็นการย้อนอารมณ์ของลุงหมีและมายะอย่างสุดๆเลย มันเคยเป็นอารมณ์ที่บิ้วกันมาแล้วในเล่ม…ไหนซักเล่มเข้าใจว่าเล่มหลังๆนี่แหละ พอมาเจอมุขเดิมอีกเลยรู้สึกเฉยๆ ที่มามีรสชาติขึ้นก้อเพราะคอยลุ้นซากุระโคจิคุงนี่ล่ะว่า จะเอาไงแน่ เพราะถ้าเลือกมายะ ก้อจะเป็นการผิดต่อมาอิ(ก้อทำไม๊ไม่รู้จักบอกเลิกเค้าไปให้รู้แล้วรู้รอด ถึงจะบอกว่าชินกับการที่มายะปฏิเสธ แต่ก้อยัง keep มาอิไว้ ยังงี้ไม่แน่จริงนี่นา )

แต่โชคดีเล่มนี้ไม่มีอาจารย์สึกิคาเงะออกโรง ไม่งั้นคงต้องได้ยินประโยคเดิม

‘นางฟ้าสีแดงของชั้น…หนึ่งในสองคนนั้น ใครซักคน จะได้เป็นนางฟ้าสีแดง!’ ฮ่วย… ได้ยินมาตั้งกะเล่มแรกๆแล้ว จนจะท่องจำได้อยู่แล้ว
พังผืด 2 โดย: มะแต้มมะตูม

พูดถึงคริสตัล ดราก้อนแล้วคาใจจิงๆ มานจบยังไงกันแน่หว่า ชอบผลงานอาชิเบะ ยูโฮ มากค่ะ

ปล. เจ้าของบล็อกเคยผ่านตาเรื่องที่มีภาษาอังกฤษว่า juliet’s egg บ้างป่าวคะ หลายปีแล้ว แต่เป็นนักเขียนรุ่นหลัง ยูโฮ อยู่หลายปีเหมือนกัน จำชื่อไทยไม่ได้ เขียนสวยมาก ตัวเดินเรื่องเป็นฝาแฝดชายกะหญิง ออกจิตหน่อยๆ แฝดคู่นั้นเหมือนว่าเค้าแอบรักกันเอง แต่ตัวแม่อ่ะ รักแฝดชายมากกว่าจนอยากเก็บไว้เป็นคู่รักตัวเอง แล้วกีดกันลูกสาวออกจากชีวิต ตอนหลังแฝดหญิงก็ไปพบชายหนุ่มอีกคนเข้า แต่ไม่รู้จะเลือกใครดี ตอนหลังก็กลายเป็นโศกนาถกรรม

อิ อิ พล่ามซะยาว แค่จะถามว่าคุ้นบ้างไหม แล้วเค้ามีผลงานอื่นๆ ที่แปลเป็นไทยอีกบ้างป่าว 5555 เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้อ่านการ์ตูนแล้วอ่ะ
พังผืด 4 โดย: froggie

กรี๊ดๆๆ รู้สึกกบกะวี่จะมีความชอบคล้ายกันหลายอย่างจัง

– จักรววรดินักบุญอลิศ วี้ดๆๆ ระลึกความหลังสุดยอด จำไม่ได้แล้ว เรื่องนี้มันอยู่ในเล่มไหนนะวี่

– angel egg คิดถึงอีกแล้ว ไม่พูดถึงลืมไปแล้วนะเนี่ย ขอบคุณสำหรับไฟล์นะจ๊ะ เรื่องสั้นของ อ.อาชิเบะ ยูโฮ มีเรื่องของนักดนตรีพิณยูนิคอร์น กะสาวน้อยที่หน้าเหมือนอะเรียนลอตความจำเสื่อมอีกเรื่องนา ที่กบลงไว้ที่วิงทิปน่ะ

– ความรักของต้นโอ๊ค เล่มโปรดของกบเล้ย ชอบมากๆ เสียดายที่โดนหนูแทะปกไปครึ่งนึงแล้ว จึงจำเป็นต้องทิ้ง เสียดายสุดๆ ชอบทั้งเรื่องและภาพประกอบ ชอบเรื่องความรักของต้นโอ๊ก สายรุ้งสุดท้าย แล้วก็เสียงกรีดร้องของเส้นผมมากเลย

– ช่วยด้วย รูปที่เอามาแปะต่อ นั่นคริสตัลดรากอนภาคสองรึเปล่า อยากอ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

– ดาร์กไซด์ บลู เรื่องนี้เรื่องโปรดอีกเรื่อง ลายเส้นหัตถ์เทวะเช่นเคย อ่านจนจบก็ยังไม่รู้ว่าดาร์กไซด์คือใคร รู้สึกเรื่องนี้มันจะเป็นนิยายนี่ใช่มะ

พังผืด 5 โดย: แว่นน้อย@หาดใหญ่

กรี๊ดดดดดดด (สนั่นลั่นบล๊อก)
2 เรื่องที่วีวี่เอามาโพสต์ เคยอ่านๆ โดยเฉพาะเรื่องแรก จักรวรรดินักบุญอลิศ ยังค้างใจเหมือนกันเลย คิดแล้วก็ฮาดี ร.ร. อะไรยังกับประเทศเลย มีชนชั้นเป็นระดับ มีคุก มีจอมโจรสุดหล่อ

พอเห็นสันปกจอมคนแดนฝันของวีวี่ เหมือนของน้อยเลย งงเหมือนกัน ทำไมมันเหลืองได้ ปกติเนื้อกระดาษจะเหลือง แต่มีเรื่องนี้แหล่ะ ปกก็เหลืองไปด้วย

เรื่องคริสตัลดราก้อน น้อยรอลุ้นหน้าตาลูกของอูน่าอยู่เลย อยากเห็นว่าจะเป็นปีศาจรึป่าว BK ออกเร็วๆ หน่อยจิ

ส่วนนักรักโลกมายา บอกตรงๆ รำคาญซากุระโคจิ ตรงความโลเลนี่ด้วย รักมายะ ก็อย่า keep มาอิไว้ดิ เบื่อพวกผู้ชายจริ๊งๆ แบบนี้ทุกที

แต่เรื่องบัดบอยเนี่ย ไม่ได้อ่านจ้ะ
พังผืด 8 โดย: วีวี่

เด็กที่รอคอย >> ดาร์คไซด์หล่อลืมหายใจจริงๆ แปะรูปยืนยันก่อน

แต่ข้อเสียเก๊าะคือเค้าออกน้อยมาก เป็นเหมือนตัวประกอบในเรื่องที่ตัวเองเป็นตัวเองนี่ดิ เคยเห็นสนพ. New Project (ที่เอาเอเลี่ยนสตรีทมาทำใหม่) เอาเรื่องนี้มาทำใหม่ด้วยแต่ไม่รู้ว่าจะยังหาได้อยูมั้ยนะ

ส่วนเรื่องเฮลด้ากับโซรีลนี่ สำหรับตัวเองแล้วคิดว่าแม่โซรีลมีส่วนมากเลยที่ช่วยพูด ทำให้เฮลด้าคิดว่าตัวเองเป็นที่ต้องการ ณ ที่ตรงนั้นง่ะ คนเราก็แสวงหา somewhere i belong อยู่แล้วนิ เฮลด้าเลยได้ที่ยึดเหนี่ยวอย่างที่ดทรค.บอก

มะแต้มมะตูม >> ยินดีต้อนรับค่ะ การระบาย เอ๊ย การที่คนเม้นท์ชื่นชมหรือบ่นก็ตามต่อสิงที่ชอบเป็นวัตถุประสงค์ของบล็อกนี้ (ดังนั้นจขบ.จึงบรรลุวัตถุประสงค์แล้ว 555) ยิ่งเม้นท์ยาวยิ่งดีค่า

เรื่องที่คุณมะแต้มมะตูมเอ่ยนี้ไม่เคยอ่านง่ะ…พลาดไปได้ไงเนี่ย ทั้งๆ ที่เนื้อเรื่องอึมครึมน่าอ่านแบบนี้ของโปรดแท้ๆ ขอบคุณที่มาเปิดหูเปิดตานะคะ จะได้ไปหาอ่านบ้าง

กบ >> รู้สึกกบกะวี่จะมีความชอบคล้ายกันหลายอย่างจัง >> คงเป็นเพราะพวกเรายัง(มีความเป็น) เด็ก(ในหัวใจ)อยู่น่ะสิ กร๊ากก พิมพ์ไปก็หยองตัวเอง

จักรวรรดินักบุญอลิศอยู่พาฝันเล่ม 13-14 จ้ะ ส่วน angel egg อยู่เล่ม 4-5 พูดถึงพาฝันตอนไปดูว่าอลิศอยู่เล่มอะไร ก็เห็นหลังปกพวกเล่ม 9-12 เป็นเหยี่ยวทะเลง่ะ สวยดีเนาะ (รำลึกความหลังกันเข้าไป)

พอกบพูดถึงเรื่องสั้นอีกเรื่องก็นึกได้ว่าอ้าว เรายังมีอีกเรื่องนี่นา ลืมไป แบบว่าเรื่องนี้มันยาวตั้งเล่มหนึ่งก็เลยไม่คิดว่ามันสั้น (ข้างๆ คูๆ น่าดู) ส่วนสาวน้อยคนนั้นคิดว่าก็เป็นอะเรียนล่ะ น่าจะเป็นประสบการณ์โลกวิญญาณของอะเรียนเค้า 555

เรื่องความรักของต้นโอ๊กนี่ ก็อาศัยยืมของโรงเรียนอ่านมาตลอดจ้าเพราะหาซื้อไม่ได้จริงๆ เล่มที่มีนี่ก็ไปเจอเข้าที่ห้องสมุดมหาลัย ดีใจมากรีบซีร็อกซ์ทั้งเล่มเก็บไว้เลย เรื่องความรักของต้นโอ๊กนี้รู้สึกมันเป็น unconditional love ดีนะ เหมือนจะรักตราบเท่าที่ dna เธอยังอยู่ประมาณนั้นเลยง่ะ เสียงกรีดร้องของเส้นผมนี่ก็ชอบแก๊กที่นางเอกเธอดึงผมให้พ่อนักดนตรีไปทำสายไวโอลิน รู้สึกมันเป็นฉากหวานแบบประหลาดชอบกล 555 สายรุ้งสุดท้ายนั่นอ่านแล้วอยากกินรุ้งชะมัด

อั๊ง พูดเรื่องนี้แล้วเม้ามันมากเลยอ่ะ กบ

ส่วนกรุงโรมที่เอามาแปะนี่เป็นคริสตัลดรากอนภาคสองที่มีสนพ.ไพเรทออกไว้สามเล่มจ้ะ แปลแบบว่าถ้าเป็นดีวีดีก็เรียก…ซับนรก…นั่นล่ะ ตัวอย่างเช่น

พ่อพระรองยังงั้ย ยังไงก็ต้องตามนางเอกมาโรม (เอ่อ…ได้ข่าวว่ากรีฟีสเค้าก็มาทำธุระของเค้าเองไม่ใช่เหรอ…) และก็ไม่พ้นอาชีพเดิมสุดถนัด แต่ไอ้ ‘เท้าม้าถูกกระหนาบไว้’ นั่นมันอะไร ดูตาม sense มันน่าจะเป็น ‘ตีขาม้าทำไม’ หรือเปล่า

เรื่องดาร์คไซด์ เพิ่งรู้จากกบว่าเป็นนิยาย เออแฮะ คนแต่งเรื่อง Kikuchi Hideyuki เค้าชอบแต่งเรื่องแนวนี้อยู่แล้วนี่เนาะ แบบพระเอกเป็นคน(หรือเปล่าเนี่ย)ลึกลับ สุดเก่ง นักล่าสุดขอบนรก, ถล่มโรงเรียนอสูร, แวมไพร์ดี อะไรอย่างเงี้ย ล่าสุดอ่านเรื่อง ‘เข็มพิฆาตอสูร’ (ถ้าจำไม่ผิด) พระเอกเป็นนักฝังเข็มเก่งเวอร์มาก ฝังเข็มได้กระทั่งปราณของแผ่นดินนั่นเลย

ปล. ถ้ากบอยากได้ไฟล์หรือรูปอะไรก็ตามที่เราสแกนเองในบล็อกนี้ไปไว้ในวิงทิปก็เชิญตามสบายจ้า ไม่ต้องขอ ไม่ต้องเครดิตเพราะเราไม่ได้เป็นคนวาด 555 การ์ตูนดีก็สมควรให้คนได้เห็นเยอะๆ

น้อย >> ที่ฮาอีกก็คือการ modify อุปกรณ์โรงยิมของอ.เค้านี่สิ อดคิดไม่ได้ว่าอ.เค้ามีความหลังฝังใจอะไรป่าว

ถึงตายได้นะนั่น…

ลุ้นลูกอูน่าอยู่เหมือนกัน อยากให้หน้าตาดีๆ มาประดับการ์ตูน 555 สำหรับซากุระโคจินี่เรทติ้งในหมู่พวกเราตกน่าดู กร๊ากกก

*หน้าเริ่มงอก* Bud Boy สนุกนะน้อย ฝีมือชิโต เรียวโกะมั่นใจได้อยู่แล้น ฮี้ๆๆๆๆ

Bluejade >> การ์ตูนตาโตแต่ก็แฝงโหดได้นะคะ ไม่เชื่อดูภาพข้างบน 555 *เห็นภาพคุณ Bluejade ส่ายหัวบอกว่าแฝงต๊องมากกว่า*

ลูกสาวอีฟ >> ลองหาดูที่ห้องสมุดอาจจะมีก็ได้จ้า ถ้าเป็นที่หอกลางของม.ธ. มันจะอยู่หมวด PZ แต่ไม่รู้ว่าที่อื่นใช้ระบบไหน ลองดูนะจ๊ะ

รายละเอียดหนังสือ
ความรักของต้นโอ๊ก
ผู้แต่ง โจอัน ไอเค็น
ผู้แปล วัชรินทร์ อำพัน
สำนักพิมพ์ ดอกหญ้า
พิมพ์ครั้งแรก ตุลาคม 2532

พังผืด 11 โดย: แว่นน้อย@หาดใหญ่

วีวี่ มาจุดประเด็นย้อนความหลังทีไร ตอบจนเหนื่อยเลยเนาะ

เห็นรูปเหยี่ยวทะเล แล้วอยากรู้ตอนจบง่า
มิน่าคุ้นๆ อยู่ในพาฝันนั่นเอง

พังผืด 13 โดย: froggie

วี่ๆๆๆๆๆ รูปอะเรียนกะคุณนักดนตรีพเนจรนั่นสวยมากๆ มีรูปใหญ่ไหมจ๊ะ (กระมิดกระเมี้ยน) แผ่นหลังของอะเรียนได้บรรยากาศมากเลย แต่… เธอผมแดงเหรอ??

สายรุ้งสุดท้าย ใช่ๆๆๆ อยากกินมากๆ คงอร่อยน่าดูชมเลย กินแล้วมีความสุขอีกต่างหาก

คริสตัลดรากอน ซับนรก กรี๊ดดดด อย่าทำเรื่องโปรดกบอย่างนี้ (โหยหวน) จะตั้งหน้าตั้งตารอลิขสิทธิ์ละกัน แปลเพี้ยนยังไงก็คงไม่น่ากลัวเช่นนี้

กรีฟีสนี่ ตอนออกมาครั้งแรก กบก็นึกเลยล่ะว่า พี่แกน่าจะไปแข่งในสนามเกือกม้าในกรุงโรม ท่าจะมันพิลึก

ขอบคุณสำหรับไฟล์แสกนนะจ๊า

นักล่าสุดขอบนรกนี่ก็เขาเขียนเหรอ โหหหห มิน่าล่ะ คิดไปคิดมา อารมณ์ก็คล้ายๆกันแฮะ ตอนจบเรื่องนี้ อ่านแล้วขนลุกดีแท้เลย เข็มพิฆาตอสูร ของสนพ.ไหนเหรอจ๊ะ มีแปลรึยัง เรื่องเป็นไงไม่รู้ แต่ชอบภาพจัง สไตล์คล้าย อ. Okazaki Takeshi มาก ปลื้ม

พังผืด 14 โดย: =p o o k p u i=

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

มาตามอ่านแล้วเลยยาวเหยียด

เอาเฉพาะอันแรกละกันนะ งานของ อ.มิอุจิ ที่วี่ยกมาเนี่ย
พี่มีของมิตรไมตรี ชื่ออาณาจักรพิสดาร ในนั้นมีสองตอนนะ (ถ้าว่าง << เป็นไปได้ยากมาก ฮ่า >> จะลองสแกนมาให้ดูว่าเป็นตอนที่อ่านละยัง)
พังผืด 15 โดย: วีวี่

น้อย >> ตอนจบเหยี่ยวทะเล เล่าจากฟามทรงจำ(ที่จำไม่ค่อยได้)นะ แล้วจะไปอ่านมาสรุปอีกที (แหมเหมือนติวหนังสือสอบเรย) รู้สึกเหมือนมันจะจบแบบเหมือนไม่จบอ้ะ หลังจากเทอเรี่ยนฝ่าฟันอุปสรรค (ฉัวะๆๆ) กำจัดคนที่ตัวเองแค้นและขวากหนามแล้วก็ได้เป็นผู้บัญชาการเรือ จบฉากที่เทอเรี่ยนยืนมองทะเลกับน้องคนนั้น(จำชื่อมะได้ ที่จงรักภักดีกับเทอเรี่ยนน่ะ)สองคน เหมือนว่าทะเลเป็นเป็นอาณาจักรของเราสองประมาณนั้น

พูดแล้วนึกถึงใน สองคนเฉือนคม มันมีตอนหนึ่งที่ท่านเคานท์จะขโมยภาพบรรพบุรุษท่านพันตรีง่ะ คนในภาพเหมือนเทอเรี่ยนเรย 555 ไม่รู้ว่าเทอเรี่ยนเป็นบรรพบุรุษพันตรีป่าว (แต่เทอเรี่ยนน่ะคนอังกฤษนี่นะ)

กบ >> ภาพใหญ่จัดให้ได้จ้า เอาแบบ undercut เนาะ รู้สึกว่าเราชักเข้าบล็อกตัวเองไม่สะดวกซะแล้น 555 http://img31.imageshack.us/img31/7792/blog0019rf.jpg แต่ผู้หญิงผมแดงในภาพบ่ใช่อะเรียนนะ แต่เป็นเจ้าหญิงเผ่าอะเมซอนที่กวีเร่ร่อนชอบเค้าข้างเดียวข้าวเหนียวนึ่งอยู่จ้า คือคุณเธอคนนี้

มาจากเล่มนี้

ในเล่มมีสองตอน ตอนแรกเป็นตอนที่กบลงในวิงทิป ส่วนอีกตอนเป็นสมัยมอร์นี่ย์เป็นวัยรุ่น จะเห็นว่าใช้พิณคนละตัวกัน

ตอนเจออะเรียนจะได้พิณตูว์เร่แล้ว แต่ตอนยังเด็กจะใช้พิณของอาจารย์ตัวเอง

เข็มพิฆาตอสูร ออกโดย SIC จ้า (ไม่แน่ใจเรื่องชื่อแต่มีคำว่า’เข็ม’ แน่นอน) อวสานแล้ว 11-12 เล่มมั้งถ้าจำไม่ผิด เรื่องแนว’แหวะ’ ปิศาจแต่ละตัวชวนแหวะทุกตัว 555 อ. okazaki นี่ใช่คนวาด elementaler (สะกดไงเนี่ย) ป่าว มีไพเรทอยู่หนึ่งเล่ม ไม่มีตอนต้น ไม่มีตอนจบ อ่านไม่รู้เรื่องเล้ย แต่เก็บไว้เพราะวาดสวยดี อิๆ

พี่ปุ๋ย >> กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด *โหยหวน* (รู้สึกจะกรี๊ดกันทั้งบล็อกเลยคราวนี้)

พี่ปุ๋ยยั่วน้ำลายอีกแล้วววววว สังหรณ์ใจว่าพี่ปุ๋ยต้องมีตอนต่อแหงมๆ เล้ย~~~~~ ที่มีอยู่มันจบตอนลงที่เรื่องแอปเปิ้ลที่ใช้แทนการโกงกินแตกค่ะ แล้วนางเอกก็นั่งบอลลูนอยู่บนฟ้ากะโจรสลัดคิดและคาโอรุ(ซึ่งนางเอกไม่รู้ว่าเป็นคนเดียวกับไคโทเซโร่)

อยากเห็นจังเลยง่ะ พี่ปุ๋ยคะ
พังผืด 20 โดย: froggie

กรี๊ดกร๊าด ขอบคุณมากนะวีวี่จัง รูปงามมากๆเลย อยากอ่านๆๆๆๆๆ

หน้าตาเจ้ากวีพเนจรตอนเด็กนี่เอ๊าะจังแฮะ คนยืนท้าวสะเอวนั่น อาจารย์รึเปล่า หน้าตาเหมือนจะเต๊าะเด็กเลยอ้ะ
พังผืด 21 โดย: วีวี่

กบ >> ใช่แล้วกบ กวีพเนจรตอนเด็กน่าเต๊าะมากๆ เลย เอ๊ย ไม่ช่าย (ต้องเก็บอาการหน่อย) สาวที่ยืนเท้าเอวคือแม่สาวอะเมซอนตอนผมสั้นจ้ะ เหตุที่ผมสั้นเพราะช่วยกวีให้พ้นจากการถูกลวนลามอีกต่างหาก เอิ๊ก ตามเนื้อเรื่องเธออายุเท่ากับกวีนะ แต่พ่อหนุ่มขาดสารอาหารเลยตัวเตี้ยกว่า แถมเจ้าหล่อนยังชอบผู้ชายแข็งแกร่งอีก แล้วรักนี้จะสมหวังมั้ย โถ…