by vee vee’ เขียนลงใน Bloggang เมื่อวันที่ 7 ธ.ค. 2548

เอ่ยถึงการ์ตูนที่ไม่ว่าจะอ่านเมื่อไร ตีลังกาอ่านท่าไหนก็ให้บรรยากาศแบบ 80s~ 80s คงยากหาเรื่องไหนเทียบ ไซเฟอร์ ของ นาริตะ มินาโกะ (ไว้มารำลึกเรื่องไซเฟอร์คราวหลังดีก่า อิๆๆ) แต่ที่อยากพูดถึงวันนี้อาจจะอยู่ในหลืบซักหน่อย(มั้ง) นั่นคืองานของ คามาตะ ยูคิมิ ค่ะ

เคยอ่านงานของ คามาตะ ยูคิมิ อยู่หลายเรื่องเหมือนกันแต่เป็นเรื่องสั้นทั้งหมด อาจจะเป็นเพราะอย่างนี้ก็เลยไม่โดดเด่นเท่าไร แต่สำหรับตัวเองแล้วคิดว่าลายเส้นเธอจัดว่าสวยเชียวนะคะสำหรับในยุคนั้น (80s ค่อนมาทางปลายๆ) และงานเธอก็มีลักษณะชวนให้คิดถึงยุค 80s อย่างแรง คงจะเพราะบรรยากาศของเรื่อง และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายของตัวละครที่เห็นแล้วคิดถึงหนังในยุคนั้นเป็นบ้า ตัวอย่างเช่น…

ลาก่อนมายเลดี้

ในเล่มนี้มีเรื่องสั้นสองเรื่อง เรื่องแรกเป็นเรื่องของดีไซเนอร์ชื่อดังนาม ซูเปอร์สตาร์ ที่พบรักกับนางแบบโนเนมชาวญี่ปุ่น

อย่างที่บอกค่ะ เสื้อผ้านางเอก 80s ดีชะมัด พระเอกก็ไม่แพ้กัน

นางเอกถูกลักพาตัวต้องให้พระเอกไปช่วย และชุดออกศึกก็ไม่วายจะเวอร์ตามประสาดีไซเนอร์ (เห็นแล้วคิดถึงไมเคิล แจ๊คสัน)

เรื่องที่สองในเล่ม “มิดไนท์ มาเรีย”

ตำรวจสาวสุดซ่าได้รับมอบหมายภารกิจให้ตามคุ้มครองเจ้าชายหนุ่มน้อยรูปงาม แล้วอย่างนี้จะหนีหลุมรักไปพ้นซะที่ไหน

นางเอกพาพระเอกตระเวนราตรีซึ่งในยุคนั้นก็ต้องเป็นดิสโก

…ชุดตระเวนราตรีของเจ้าชาย …

เนื้อเรื่องชวนฝัน แต่ตอนจบไม่ชวนฝันค่ะ

การ์ตูนยุคนั้นใช่จะมีแต่น้ำตาลฉาบตั้งแต่ต้นจนจบนะ

ตัวอย่างเรื่องต่อมา โจรกรรม(ยอด)รัก

จอมโจรคิลล่า มีหน้าฉากเป็น คิระ นางแบบสาวแสนสวยหุ่นอ้อนแอ้นในยามกลางวัน หากพอตกกลางคืนจะกลับมาเป็นจอมโจรหนุ่มตัวแสบที่ไม่ได้สักแต่ว่าขโมยเล่นๆ แต่เป็นการตามล่าหาสมบัติประจำตระกูลคืนจากพวกจอมวายร้ายที่ฆ่าพ่อแม่ตัวเองต่างหาก

พากัน 80s อีกแล้ว

ไม่เว้นทั้งเขาและเธอ

ท่าทางคามาตะคงชอบวาดเสื้อผ้าเอาซะจริงๆ มีเสื้อผ้าตระการตาได้ทุกสถานการณ์

แม้แต่เวลาพ่อคุณออกทำการขโมย

สงสัยไม่แต่งเปรี้ยวจะขโมยไม่ออก

แถมด้วยฉากแฟนเซอร์วิส พ่อหัวขโมยเปลือยอกให้เห็นทุกตอน เพราะอีต้องเฉลยถอดชุดให้ดูว่าฟามจริงแล้วอีเป็นโจร

(ทุกอย่างล้วนเป็นไปได้ในการ์ตูน)

ตามเคยค่ะ มีตัวอย่างความเวอร์ตามประสาการ์ตูนยุคนั้นมาให้ชมหนึ่งตอน

พังผืด 1 โดย: kisara

*0* โห เล่มนี้เราก็มี…ได้มาตอนซื้อการ์ตูนเก่า
แต่ชอบอ่าผิดเป็น โจรกรรม เยอดา รัก มั่วไหม
ละมันเกี่ยวไรฟร้า ชื่อเรื่องแปลกๆเลยซื้อมา พอมาตั้งใจอ่านปกดีๆ ฮ่วย อ่านมั่วเองนี่หว่า

เรื่องนี้ถือเป็นเรื่องปกเล่มหนึ่งเลยค่ะ เพราะเราว่าวาดรูปได้สวยมากนะ เสื้อผ้าเราก็ชอบมากๆเลย
เราชอบหน้าตาของ คิลล่า

ไม่รู้เป็นไรชอบเสื้อผ้าของการ์ตูนยุคเก่าๆมากกว่าสมัยนี้อีก อันมีลูกเล่นจับจีบ ลูกไม้เอย พริ้วไหวมาก หาการ์ตูนสมัยนี้ที่อ่านละเป็นแบบนี้ไม่ได้แล้ว

ที่คิซาระหัดวาดการ์ตูน ส่วนนึงเพราะหาตุ๊กตากระดาษ ที่ตาหวานๆสวยๆไม่ได้แล้ว กะไม่ว่ามองไปทางไหนก็ไม่เจอการ์ตูนแนวนี้อีกต่อไป

ลูกไม้ โบว์ กระโปรงจับจีบ พระเอกหน้าหวานตาคมคาแร็คเตอร์ชวนฝัน นางเอกตาดตๆเท่าไข่ห่าน – -” มันไม่มีในการ์ตูนสมัยนี้ละอะ

พังผืด 3 โดย: ปป (=p o o k p u i= )

ตอนเห็นหัวบ๊อกว่าคามาตะ ยูคิมิ บอกตรงๆ ว่า…จำไม่ได้ ฮ่า

พอเห็นลายเส้นแล้ว อ๊อ เลย ที่บ้านพี่ก็มีแหละ งานเล่มเดียวจบรวมเรื่องสั้นๆ ของแก
พี่ชอบงานแกนะ อ่านง่าย สบ๊ายสบาย แล้วก็เน่าๆ หน่อย
พี่ชอบเรื่องที่พระเอกเป็นนักสืบแล้วเท่มั่กๆ อ่ะ กรี๊ดดด อิอิ

การ์ตูนยุค 80’s ในความคิดของเดี๊ยนเหรอฮ้า
ถูก มีมายมาย มีทุกสิ่งให้เลือกสรร ขยันออก ไม่มีดอง

แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

พังผืด 5 โดย: ฟรุตที

ว๊ายๆๆๆๆๆ ลาก่อนมายเลดี้ กรี๊ดๆๆๆ มุ๋มชอบมากกกกกก พระเอกหล่อโคตรๆเลยค่ะ ตอนนั้นหัดวาดเลียนแบบหน้าปกด้วยนะ 5555 แบบว่ามุ๋มว่าปกมันเก๋เท่ คลาสสิค น่ารัก ผู้ชายผมยาวกับกระโปรงผู้หญิงเห็นขา รู้สึกว่ามันเก๋ไก๋ไงไม่รู้ แต่วาดแล้ว พี่บอกว่า ตัวอะไรเนี่ย
โจรกรรมยอดรัก ไม่คุ้นแฮะ สงสัยไม่เคยอ่าน เห็นเรื่องนี้แล้ว คิดถึงโจ๊กเกอร์เนาะ

พังผืด 8 โดย: vee vee’

คิซาระ >>ไม่น่าเชื่อเลยอ้ะ คิซาระ… ตอนเด็กเคยอ่านเป็น โจรกรรม เยอดา รัก เหมือนกันเล้ย อีแบบนี้ก็โทษพวกเราไม่ได้แล้วสินะ ต้องโทษอาร์ตเวิร์ค

>> ลูกไม้ โบว์ กระโปรงจับจีบ พระเอกหน้าหวานตาคมคาแร็คเตอร์ชวนฝัน นางเอกตาดตๆเท่าไข่ห่าน – -‘ มันไม่มีในการ์ตูนสมัยนี้ละอะ >> นั่นจิ ก็เลยได้แต่ไปขุดของเก่ามาอ่านเวลาคิดถึงอ่ะ รู้สึกว่ามันเป็นยุคบริสุทธิ์ที่ผ่านไปไม่หวนคืนนะ (<— อาการแสดงว่าเริ่มเป็นป้า) แม้แต่คนวาดก็ด้วยแหละ เราลองค้นดูว่าตอนนี้คามาตะ ยูคิมิยังมีงานอยู่มั้ยก็ปรากฏว่าเจอไอ้นี่เข้า

แนว explicit ด้วยอ้ะ

กระแสนี้ช่างรุนแรงเกินต้านทาน ถึงท้ายเล่มโจรกรรมยอดรัก จะมีรูปแฟนเซอร์วิสของคิลล่ากับมิสเตอร์ลี ผู้ช่วย แต่ก็ไม่คิดว่าคามาตะก็เข้ากระแสกับเค้าด้วยอ้า…

รู้สึกว่าคิลล่าจะถามว่า “เห็นผมเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงเนี่ย” แล้วมิสเตอร์ลีตอบว่า “bijin nara, dare demo ii” “ถ้าเป็นคนสวย ผู้หญิงหรือผู้ชายผมก็ไม่เกี่ยง” ป่าว

>> มุ๋มว่าปกมันเก๋เท่ คลาสสิค น่ารัก ผู้ชายผมยาวกับกระโปรงผู้หญิงเห็นขา รู้สึกว่ามันเก๋ไก๋ไงไม่รู้ >> เห็นด้วมั่กๆ ค่า ผู้ชายผมยาว กับรองเท้าส้นสูงสีแดง กับกระโปรงบานพริ้ว โอ้ววว

คุณมุ๋มพูดถึง Joker วี๊ดๆๆๆ ชอบเรื่องนี้มากๆ เลยค่า คิดว่าเป็นการ์ตูนผู้หญิงที่เจ๋งมากๆๆๆๆ เพราะมีครบทุกรสทั้งแอคชั่น ซ่อนเงื่อน ดราม่า เวลาฮาก็ตล๊ก ตลก ที่สำคัญโจ๊กเกอร์ในร่างผู้หญิงดูนุ่มนิ่ม น่ากอดมากๆๆ

ตอนอ่าน มุซาชิ ตอนที่เจ้า 19 หน้าตาเหมือนมุซาชิออกมานะคะ นึกถึงเรื่องนี้ทันทีเรยอ้า…เพราะเหยี่ยวโพธิ์ดำก็หน้าตาเหมือนโจ๊กเกอร์ในร่างผู้ชายเหมือนกัน

ลองไปค้นดูปรากฎว่าเรื่องนี้มีอีกสองตอนที่ยังไม่ได้ออกค่ะคือตอนเจ็ด X no utokoe กับตอนที่คาดว่าเป็นตอนสุดท้าย Final Mission แต่คิดว่าบงกชคงไม่ออกต่อแน่ๆ เพราะนานแบบนี้ลิขสิทธิ์คงหลุดไปแล้ว ฮือๆๆ

อยากอ่านเหลือเกิ๊นนนนน

กบ >> ดูท่า คามาตะ จะเป็นนักเขียนที่เราทุกคนคุ้นเคยแต่ไม่รู้จักว่าชื่ออะไรกันสินะเนี่ย ฟามจริงก็จำชื่อเค้าไม่ค่อยได้เหมือนกันแหละ

ว่าแต่กบเพิ่มชื่อ คามาตะ ยูคิมิ ในวิงทิปจิ

พังผืด 9 โดย: kisara

วีวี่ คะ งานที่บอกเป็นงานใหม่ของอ.คามาตะ
นั่นจำได้ค่ะว่าเป็นงานที่อ.เค้านามปากกา “มาคิโกะ” ไม่ใช่เหรอคะ

พอดีคิซาระมี เอ่อ แหะๆ ไม่แน่ใจ บีบอยป่าว? ที่ลงเป็นเรื่องในรูปข้างบน (ถ้าไม่ใช่บีบอยก็เล่มคือๆนั้นอะค่ะ ตะก่อนรับเอ่อ…(เยอะ) )

ละที่อ่านนี่ก็ตะก่อน ราวๆ10ปีได้แว้ว…สมัย acho นู่นเลย
ถ้างานของอ.มาคิโกะ ล่ะก็อยากบอกว่า แกเขียนแนวที่มีแต่ฉากเลิฟซีนค่ะ ตั้งแต่ yaoi หรือคู่ชายหญิงปกติ (เวงละตรูเจือกรู้อีก )
คิซาระคิดมาตลอดเลยนะว่าไม่ใช่คนเดียวกันมาตลอด คนเดียวกันจริงๆเหรอ? แนวเรื่องนี่คนละแนวเลยนะคะ

แต่นักเขียนที่ คิซาระ ชอบในวัยเยาว์ พอโตมาทุกคนหันไปเขียนแนว yaoi หมดเลย ไม่ก็ H กันหมดเลย “””
ละทุกคนใช้นามปากกาเดิมหมดเหมือนสมันเขียนแฟนตาซีหวานแหววอะ

ส่วน Joker 5555 เรื่องนี้ชอบที่สุดตอนฉาก นางเอกอุ้มพระเอกอะ ฮามากเลย เรื่องนี้นางเอกมะเป็นหญิงจ๋า ละตาพระเอกก็หน้าตาบื้อๆ นางเอกเก๊งเก่งชอบๆ

ค้นมาเหมือนกันว่ามันมีภาคต่อ แต่ไม่ยักรู้เรื่องเค้าไม่พิมพ์ต่อเลยนะ นึกเอาเองว่าเรื่องไม่ดังเราเลยหาซื้อไม่ได้มาตลอดเลย พึ่งรู้นะเนี่ย…ไว้อาลัย

พังผืด 10 โดย: วีวี่

โอ้โห สิบปีแล้วเรอะ …ก็ลองค้นๆ ดูว่ามีงานอะไรที่เราไม่คุ้นมั้ยอ่ะค่า ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นงานใหม่หรือเปล่า … ทีนี้รู้แหล่งให้ถามล่ะ กิๆๆ

เห็นเป็นชื่อคู่แบบนี้อ่ะค่ะ

ไม่รู้จัก Makiko แต่เห็นชื่อขึ้นก่อน ก็เลยเดาว่า Makiko คงเขียนเรื่อง แล้วคามาตะวาดภาพ (เพราะดูลายเส้นก็มีเค้าอยู่เหมือนกัน) พอคิซาระบอกเรือ่ง อ.มาคิโกะ ก็เลยเอ๋ ยังไงเนี่ย แต่ที่แน่ๆ คือ คามาตะ มีเอี่ยวด้วยแน่นอน เอิ๊กก

พอคิซาระพูดถึงนักเขียนที่ไปเขียนแนววาย เห็นนักเขียนชื่อ Yuuya ลายเส้นเหมือน มัตสึคาวะ ยูริโกะ มาก ใช่คนเดียวกันปล่าวอ่ะ แล้วยังมีอ. ทาคาฮาชิ (จำชื่อไม่ได้) ที่เขียนเรื่อง “พ่อมด” อีกคน

พังผืด 13 โดย: kisara

โอ้วพระเจ้าช่วย กล้วยหักมุกทอด พึ่งได้อ่านชื่อเต็มๆก็ อาจารย์ คามาตะ จริงๆล่วย

ไอ้เราก็นึกว่าคนเขียนชื่อมาคิโกะมาตั้งนาน เรื่องฟาวเวอร์ริงค์อ่า ชื่อแรก อ่าน มาคิโกะจริงๆ ชื่อที่2ไม่พ้นชื่ออ. เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยย นี่เราไม่รู้จนถึงวันนี้เลยรึเนี่ยกรี๊ดด

คิดมาตลอดเลยนะว่าคนเขียนคนนี้ลายเส้นยังกะ คนเขียนโจรกรรม เยอดา รัก เลยอ่าน – -” จุดเด่นอีกอย่างคือ ระบายผมสวยพริ้วปลิวเงาไสวสวยมาก

(ความจริงมันต้องบอกว่าคิซาระจำชื่ออ.คามาตะไม่ได้ต่างหาก – -” แต่ดันจำอ.มาคิโกะที่แต่งเรื่องได้…)

นอกจากงานเรื่องข้างบน อ.เค้ามีเรื่องสั้นเล่มเดียวจบที่หลงไปซื้อมาจากพี่ๆในกลุ่มยุคนู้นเลย เรื่องชื่อ room เป็นเรื่องเกี่ยวกะผู้หญิง ละสื่อความหมายผู้หญิงกับห้องในแบบของเธอ แบบผูกพันกะ… อะไรประมาณนั้นเจือกรู้อีกแล้ว

ละไปหลงอ่านงานอ.ในหมึกจีนอีกเป็นเรื่องสั้นๆจบในตอนเป็นผู้หญิง กะชายคนหนึ่งที่พ่อเป็นศัตรูกัน ละชายคนนั้นก็เลย(มอมยามั้ง)แล้วถ่ายรูปแบล็คเมและมีอะไรกัน หลังจากนั้นเขาก็หลอกใช้เธอ จนเธอตามสืบเรื่องละไปรู้ว่าพ่อตัวเองไปทำให้ครอบครัวผู้ชายล่มจม เธอก็ยอมเป็นเครื่องมือ+คู่นอน ให้กับชายหลายๆคนที่เป็นประโยชน์กะพระเอก (เวงแบบนี้ดันเป็นพระเอก) เพื่อทดแทนความผิดของพ่อตัวเอง

นอกจากนี้อ.คนโปรดในอดีตอีกหลายคนเลยในตอนเด็กกลายเป็นนักเขียนแนว yaoi ไม่ก็ H ไปโหมด อย่างคนเขียน “แม่มดสาวเจ้าเสน่ห์”(ของสยามสปอตฯ) อันนี้ก็มีลางสังหรณ์ละที่คนวาดๆนางเอกเท่ห์แบบผู้ชาย เรื่องราวๆแม่มดสาวในแมนฮัตตัน ที่อยากมีคนรัก

หรือคนเขียน “ขอกัดหน่อยน่า” เรื่องของแวมไพร์สาว ที่ไปหลงรักคนธรรมดา ละไปอยู่ในโรงเรียนคริสต์ด้วย ลายเส้นหวานแหววมากซะจนมะคิดว่าจะกลายเป็นแบบนี้

ปล.คิซาระไม่ได้ทะลึ่งนะ แค่นิดๆ
(เดี๋ยวนี้ไม่อ่านแว้ว บีบอย ไม่อ่านละ Y ล้างมือจริงๆ แต่10ปีก่อนอ่านหนักมากก่อนมีสนพ.เลิฟบุ้คอีก 555 ตอนนี้หมดไฟ )

พังผืด 15 โดย: vee vee’
คิซาระ >> อ่านที่คิซาระเล่าให้ฟังแล้ว ทำไมงานอ.คามาตะต่อๆ มานี่มัน … พูดถึง ‘แม่มดสาวเจ้าเสน่ห์’ ของ มิกะ ซาดาฮิโระ ชอบเรื่องนี้เหมือนกัน รู้สึกว่านางเอกห้าวดี แต่พูดก็พูดเหอะ ไม่ค่อยแปลกใจที่แกมาวาดแนววายนะ เพราะตอนอ่านแม่มดสาวฯ รู้สึกว่ามีแววเหมือนกัน พระเอกเป็น bishounen แต่ที่อึ้งๆๆ ก็คือแกชอบวาดแหวกแนวให้ตัวเอกเป็น reversible โรคจิตๆ นี่สิ รู้สึกว่าพวกฝรั่งจะชอบงานแกซะด้วย

เรื่อง ‘ขอกัดหน่อยน่า’ นี่คุ้นมากเลยอ่ะค่า แต่คิดมะออก ส่วนเรื่องเลิฟบุ้ค เราชอบยุคก่อนหน้านั้นนิดหนึ่งมากกว่า (แต่ไม่ใช่แบบคิซาระหรอกนะ 555 ) ประมาณ Bookcase, Square Project, Planet 999 ง่ะ รู้สึกว่าช่วงนั้นจะมีแต่เรื่องดีๆ ทั้งนั้น แต่หลังๆ มานี่จิ รู้สึกแต่ละที่จะเน้นไปทางหื่น

พังผืด 19 โดย: วีวี่

เม้าเล็กน้อยค่า
เพราะหยิบโจ๊กเกอร์มาอ่าน ก็เลยหยิบเรื่องที่ cross dressing เล่มอื่นตามมาด้วย

บงกชออกมาชื่อ เพชรฆาตสองหน้า เรื่องนี้วาดะ ชินจิแต่ง แต่ไม่ได้วาด ให้คิคุทานิ ยูวาด (คิดว่าเค้าวาดผู้หญิงน่ารักดีน้า ) เวอร์จริงๆ โจ๊กเกอร์ยังไม่เท่าไรนะเพราะเธอ(เขา?)เป็นมนุษย์สังเคราะห์ แต่เรื่องนี้ไอ้หมอหน้าเหี้ยมนั่นเนี่ยนะ เป็นคนเดียวกับสาวงามผมบลอนด์ทางขวามือ…

…แต่ก็อ่านนะเพราะวาดสวยดี…
ส่วน ไป่หลง หรือ เพชฌฆาตสองหน้า นี่ อีไม่ได้เป็นมนุษย์แปลงที่แปลงกลับไปกลับมาได้นะคะ อีเป็นผู้ชายทั้งแท่ง แค่ปลอมตัวเป็นผู้หญิงตอนปฏิบัติการลับดับทรชนเท่านั้นล่ะ