by kisara เขียนลงใน Bloggang เมื่อวันที่ 27 ก.พ. 2550

ช่วงนี้เห็นหมู่เฮาพูดถึงเรื่องเก่าๆ การ์ตูนเก่าๆขึ้นมา ละนึกถึง “กิฟท์แมกกาซีน” ยังไงไม่รู้ โดยเฉพาะ ซุ้มศิลป์ ~*q*~ ซึ่งสมัยนั้นมีคนที่เราชอบหลายคนเลยล่ะ บล็อคคราวนี้เลยเหมือนเคี้ยวน้ำหมากคุยกันเลยล่ะค่ะ – -” สำหรับคนที่อยู่ในยุคเดียวกัน อิอิ

ซึ่งสำหรับเรา ถือว่าเป็น นิตยสารการ์ตูนผู้หญิงที่ดีที่สุดสำหรับเราเลยก็ว่าได้ จากคอลัมน์ในเล่มหลายอย่างที่เราชอบ
แต่เนื่องจากย้ายบ้านเอย ถูก(คนงาน)ขโมยตอนขนย้าย(ไปขายตลาดนัด)เอย เลยเหลือรอดเท่าที่เห็นแค่เนี้ย T—T ฮือ เศร้าโว้ย

จากปกส่วนใหญ่เป็นการ์ตูนที่สมัยใหม่แล้วนะนั่น – -” อย่างจอมคนแดนฝัน รันเซ่ภาค2-3 เอล็กซานไดรท์ เพราะเป็นที่น่าเสียดายที่เราพึ่งมาตามในช่วงยุคหลังๆของ กิฟท์นั่นเอง T-T ก่อนกิฟท์ปิดตัวอะ “เรื่องจอมคนแดนฝัน พอมองแล้วเออตรูอยู่ประถมนี่หว่า นี่มันมาพิมพ์ตอนจบไม่นานมาเนี้ยเลยเหรอเนี่ย สุดยอดกับการ์ตูนหญิงของ VBK =w=” (ยุคนั้นอิซัคหล่อมากค่า ชายในฝัน อ๊ากกกก)

อันล่างนี้ปก กิฟท์ extra เอามาแจมด้วยซะหน่อยเพราะลงเรื่องสนุกๆไว้เหมือนกัน แถมลงเยอะให้แต่ละตอนยาวมากๆจุใจไปเลย แต่คอลัมน์น้อยหน่อย

ดูจากปกทั้ง กิฟท์แม็กฯ กิฟท์เอ็กตร้า ~^[]^~ ใครจำชื่ออ.แต่ละท่านที่เขียนงานในหนังสือได้หมด เอาไปเลยตำแหน่งคุณยายสายเดี่ยวแฟนพันธุ์แท้ ของเราจำไม่ค่อยได้ค่อข้างอัลไซเมอร์แล้ว 555
เข้าสู่คอลัมน์ที่จะพูดถึงวันนี้ “ซุ้มศิลป์”ค่ะ ^^ เป็นคอลัมน์ที่เราชอบที่สุด ละเปิดหาอันแรกทุกครั้งที่เปิดหนังสือ อาจจะดูแสกนไม่ค่อยดีเท่าไหร่นักเพราะหนังสือบางเล่มเราก็เหลืองกรอบแล้วจะทรมานมันขาดก็ทำใจบ่ได้

ภาพแรกเป็นแผ่นพับ

งานโปรดเราคือคุณ KIRIKAZE อันนี้ภาพชอบมากที่สุด
อยากอ่านการ์ตูนแนวนี้จังเลยชอบแฟนตาซี (-[]-” คนที่ได้ที่2ก็วาดสวยนะแต่เอ๊ะชื่อผู้ชายอ่า เหวอ)

งานที่โผล่ในซุ้มศิลป์ จะเรียงตามตำแหน่งความใหญ่ของภาพ ภาพสวยที่สุดจะภาพใหญ่สุดจ้า

อันนี้คือซุ้มศิลป์ แบบที่เป็นหน้าแทรกในเล่ม
ปกติแล้ว การจัดวางคอลัมน์นี้ มี2แบบ คือแบบแผ่นพับ กับแทรกในหนังสือ *q*

งานของคุณ จอย จริยา ก. เป็นงานโปรดของเราเลยก็ว่าได้ วาดรูปนี้ได้สวยมากเหมือนกล่องดินสอสีไม้ตอนเราเด็กๆ (ละได้รับแรงบันดาลใจ เอาละวะเฮ้ยตรูจะวาดรูปแต่สีน้ำ -w-” โตมาจึงได้รู้ว่าสีที่วาดห่วยสุดสำหรับเราคือสีน้ำ ละตอนเด็กๆดูไม่ออกอะว่าเค้าใช้สีไรกันระบาย)

ภาพที่3 สุดยอดของสติแตกตอนเด็กๆเลยอะค่ะ

เพราะคำสาปฟาโรห์เป็นอะไรที่สุดยอดที่สุดในสมัยนั้น ~>__<~ใควาดได้นี่ขอคำนับ ละทำให้เราเพ้อถึงสีน้ำ แครอล โอ้เมมฟิสไปเลย

พอวันนึงมารู้วิธีวาดรูปของคุณ จอย จากพี่นีรมาลี ^^” ก็อึ้งๆนิดหน่อย ถือว่าใช้ทรัพย์ยากรในการวาดออกมาได้สวยมากเลย ศรัทธา

อีกคนที่เราได้เห็นรูปคำสาปฟาโรห์ก็พี่เจน acho =[]=!! เคยเอารูปแครอลที่วาดตอนประถมมาโชว์อยู่เลยค่ะ เล่นเอาฮือฮากัน เพราะส่วนใหญ่ตอนเด็กๆมักวาดได้อะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอันกัน อย่างเราก็ไอ้สามเหลี่ยมก้มหน้าทีแทงทะลุอกตัวเองตาย T_T วาดได้ประมาณนั้นแล

ละที่วาดได้อันแรก ^[]^ 55555 ท่านออสการ์…..อยู่ยุคแก่กว่าชาวบ้านเค้าอีก ก๊ากๆ (-.-“)

(ซวยชิบ – -” กำลังจะอัพบล็อคสุดท้ายหายหมดเหลือแค่นี้พิมพ์ใหม่…ลืมแล้ว)

ซุ้มศิลป์ ภาพสุดท้าย

งานของคุณ KIRIKAZE อีกเช่นเคย ซึ่งในสมัยนั้นเราจะปลื้มมากๆ เพราะเป็นภาพที่ลงสีแปลกแตกต่างจากคนอื่นเลยอะ ละภาพสวยคิดต่อได้ ^^” ฟังดูแปลกๆไหม แบบว่าสมัยนี้นักเขียนรุ่นใหม่จะไม่เหมือนนักเขียนรุ่นเก่าๆ คือน้ำหนักเส้นไม่มีหนักไม่มีเบา เป็นภาพที่สวยแต่ก็จบแค่นั้น คิดต่อไม่ได้ งานเก่าๆมักเป็นงานที่เราดูภาพแล้วมันจะเหมือนนึกเนื้อเรื่องต่อตามภาพได้เลยเหมือนภาพมันเล่าเรื่องเองอยู่ในตัว (เราว่างานคุณ KIRIKAZEเป็นแบบนั้น แต่เราดูละคิดตามไปแนวแฟนตาซีแฮะ)

พูดถึงงานภาพของนักเขียนปัจจุบัน เราไม่ค่อยชอบเลย สวย แต่เหมือนหุ่นยนต์ไร้ซึ่งชีวิต ภาพจะแข็งทื่อตาแข็งๆ เส้นเหมือนอนิเมซะส่วนใหญ่ ละโพสต์ภาพเอาเท่ห์เฉยๆ =w=” เห็นวิจารณ์แรงขนาดนี้แต่เราไม่กล้าเม้นท์แบบนี้ในบล็อคใครเพราะกลัวโดนตื้บเหมือนกัน เลยเน้นว่าถ้าเป็นงานแบบนั้นจะไม่เม้นท์ค่ะ จะไปเม้นท์เฉพาะภาพที่ชอบเท่านั้น (เราชอบภาพที่มีชีวิต)

พูดก็พูดเถิดโม้ว่าจะอัพซุ้มศิลป์แต่ทำไมโผล่มมาได้แค่นี้
ก็ตอนยังเด็กๆ =w=” ติงต๊องรักมากชอบมากเลยตัดหน้าซุ้มศิลป์ไปแปะหัวเตียงบูชานอนหัวนอน เผื่อซึมทรัพย์วิชาเก่งขึ้นกะเค้ามั่ง มันเลยหายไปหมด เพราะนานซะจนอัลไซเมอร์กำเริบจำไม่ได้ว่าเก็บที่ไหน

พูดถึงคอลัมน์ในเล่ม “กระซิบบอก ลอกคราบ”

เป็นคอลัมน์ที่เอาของจากการ์ตูนที่ทางต้นสังกัดจัดทำขึ้นเองมาให้ดูซึ่งสวยมากๆถูกใจเด็กอย่างเรามากๆเลย ของพวกนี้เป็นของที่เค้าแจกในนิตยสารเค้าที่ญี่ปุ่น T-T ไอ้เราก็ได้แต่อิจฉาไปวันๆ แต่ – -+ กิฟท์แม็กฯมีให้ส่งชิงโชคละได้ของด้วยล่ะ โฮะๆๆ ถ้าได้ซักชิ้นจะดีใจมากมาย
(แต่แถวบ้านกิฟท์ฯออกรายสะดวกละมาตอนหมดเขตทุกครั้ง -*-)

คอลัมน์ “ขอบฟ้า” กลอนเพราะๆ

เป็นกลอนที่ทางบ้านส่งมา บางครั้งมีเอากลอนไปประกอบภาพการ์ตูนเอย ภาพธรรมชาติสวยๆด้วยล่ะ ซึ่งเป็นอะไรที่ชวนฝันมากเลย

หน้าสีการ์ตูนของกิฟท์แม็กกาซีน ที่เป็นอะไรที่สุดยอดที่สุดจนทุกวันนี้

ไม่ใช่แค่ภาพสีในการ์ตูนเฉยๆ ส่วนใหญ่อ.สมัยนั้นวาดภาพสีได้สวยสุดยอดมากๆ เวลาเห็นละดีใจหนังสือดูมีค่ามากขึ้นเยอะเลย ตอนเด็กๆเราเคยสงสัยไมฟะการ์ตูนบางหน้ามันมีแต่โทนเทาๆทั้งหน้าเลย ในที่สุดก็รู้ว่ามันเพราะเป็นหน้าสีนี่เอง ละกิฟท์ก็มีหลายหน้าให้คุ้มค่ามากๆ

ไม่ว่าภาพน้อยชวนถนอม ที่เอางานในสมุดภาพของอ.แต่ละคนที่สวยๆทั้งนั้นมาลงให้อย่างจุใจ อย่างงาน clamp ,อ.ชิมิซึ,อ.ซามูไรทรูเปอร์,อ.ฯลฯ =q=” ให้หลายหน้ามากๆคุ้มที่สุด

แม้แต่คอลัมน์เล็กๆน้อยๆกิฟท์ก็ยังเอาใจใส่ อย่างของกุ๊กกิ๊กๆน่ารักๆก็มีภาพสี แต่งบ้าน กลอน ภาพวิว ภาพmemberหนังสือ ภาพดาราไอด้อล ฯลฯ ซึ่งความเยอะแบบนี้คงเป็นได้แค่ฝันในปัจจุบัน

เพราะตอนนี้ราคากระดาษก็พุ่งสูงไปแล้ว =__=” ถ้าจะทำกิฟท์ในตอนนี้คงเล่มละ100กว่าบาท แน่ๆ ละยังด้วยคำว่าลิขสิทธิ์ทำยังไงก็ไม่ได้หัวข้อที่หลากหลายละดีเท่าเดิมได้เลย

คอลัมน์ “มาริโกะจะเรียนเขียนการ์ตูน” ที่ก่อกำเนิดนักเขียนรุ่นใหม่(ในสมัยก่อน แต่โบฯสมัยนี้)

เป็นคอลัมน์ที่โปรดมากๆ ถือว่าเป็นการ์ตูนที่สอนเขียนการ์ตูนได้ละเอียด เก็บจุดเล็กจุดน้อยได้ดีที่สุดเลยมั้ง เพราะเรื่องเล็กๆน้อยๆปลีกย่อยที่คนอื่นไม่ค่อยใส่ใจ มาริโกะ เก็บรายละเอียดได้ครบเลย ดีกว่าสอนเขียนการ์ตูนของอ.ไซโต้ จิโฮ และ อ.โทริยาม่า อากิระ

แต่เรามาตามในยุคหลังๆแล้ว -.-” เลยมีแหว่งๆไม่กี่เล่ม
TT__TT แถมไม่เคยมีรวมเล่มมาริโกะฯ นี่คือสิ่งเศร้าที่สุด ฮือๆ

คอลัมน์พบนักเขียน

นี่คือภาพอ.คนดัง อ.ยามาโตะ วากิ

แต่กิฟท์แม็กฯไม่ได้ให้คุณแค่นั้น ยังมีทั้งหน้าอ.อิเคโนะ โคอิ ,อ.ชิโนฮาร่า จิเอะ ,ละที่เด็ดสุดก็ภาพอ.ฟูจิตะ คาซึโกะ ไปถ่ายกะนักกีฬาวอลเล่ย์บอลหญิงทีมชาติของญี่ปุ่นด้วย สมัยที่อ.ท่านเขียนเรื่อง makoto call หรือ หมายเลข1คือเธอนั่นเอง – -+ ซึ่งสมัยนั้นนักกีฬาวอลเล่ย์บอลหญิงดังมากๆแข่งที่ไหนเราก็ตามดูแข่งทุกนัด ละชื่นชมที่กอล์ฟ ไมค์ ไปร้องเพลงกะยามะพีในงานนี้ได้ เก่งจริงๆ

ไหนๆก็วกเข้าสู่เรื่องดนตรี ก็ต้องสุดยอดไอด้อลสมัยนั้น “โชเนนไต”

แต่เราตกยุค ไม่รู้จักแฮะ – -” เอารูปมาลงให้ป้า(กว่า)รำลึกความหลังกัน สมัยนั้นยังฟังแค่นิทานเพลง “นกน้อยกับพี่หมีอยู่”เลย

ละสุดท้ายจริงๆแล้ว…Busstop คอลัมน์เพลงที่ลงข่าวศิลปินต่างๆ เกี่ยวกับอัลบั้มใหม่ ข่าวคราวต่างๆ

5555555555555555555สำเร็จเริ่มต้นที่การ์ตูนจบท้ายด้วย X บังเอิ๊ญบังเอิญจริงๆนะ อิอิ

ขอบอกตอนนั้นไม่รูจักหรอกตานี่ใครยะ โยจัง โยชิกิไม่รู้จัก ตอนเด็กๆเราแค่พูดว่า คนๆนี้ช่างเหมือนเจ้าชายในการ์ตูนจังเลยเนอะ ก็จบแค่นั้น
ขนาดไป achoแล้วมีคนคุยกันมีพี่ส้มลงข่าวหนังสือที่ดาร์ลิ้งถ่ายในเล่มยังไม่รู้จักเลย แค่คิดว่าภาพคนนี้ดูละเอามาวาดรูปได้คงดีนะเหมือนหน้าคนในรูปปั้นเลย พงเพลงเค้าพูดอะไรกันก็ไม่สนใจ

พอดีได้ไปบ้านที่เชียงใหม่นอนกลิ้งไปด้วยความทรมานหูเพลงโจอี้บอย ลอยทะเลเวอร์ชั่นอีสาน(ฟังไม่ออกแต่ลอยทะเลแน่ๆ)ทรมานแก้วหูมากๆ เปลี่ยนคลื่นไปเจอ เสียงร้องแค่ท่อนเดียวละกลองที่ระรัวสะใจจ๊อด ละดีเจประกาศตอนจบเพลงว่า X แค่นั้นแหละจะต้องไขว่คว้าทุกอย่างเกี่ยวกับ Xมาให้ได้

เนื่องจากอยู่หลังเขาไม่รู้ว่า นี่มันเพลงไรจะซื้ออัลบั้มก็กลัวผิดอัลบั้มก็ถามพี่นีรมาลี ว่ารู้จักวงนี้ไหม เพลงที่มีจังหวะ~!#$%$แบบนี้ตอนจบมีแบบนี้พี่นีรมาลีก็แนะนำให้ ว่าเพลงดังๆ endless rain มั้ง (มาฟังตอนหลังจึงได้รู้ว่าคุเรไน – -“)

ละพี่นิ พี่ต่อได้พาไปส่ง ณ.ร้านอิชิมารุ ทำให้หมดเนื้อหมดตัวมาจนทุกวันนี้ ละเป็นวันเดียวกับที่ได้รู้จัก ชิบะ กับโดเรียส ที่ร้านป้าโหด ค่ะ ขอบคุณทุกคนมากๆ แต่สมัยนั้นตัวตนเราค่อนข้างจางๆ คาดว่าไม่มีใครจำเราได้ซักคนในกลุ่ม

– -+ ก็เริ่มต้นด้วยการ์ตูน จบลงด้วย X อิอิ บังเอิญจริงๆนะเนี่ย คาดว่ามรดกทรัพย์สมบัติของหมู่เฮาชาวพังผืดยังมีเก่าละเหลืองกรอบกว่านี้กันอีกเยอะ ^O^ คงได้เห็นแต่ละคนมาฟรีวิวกันนะจ๊ะ

อันนี้ถือเป็นบล็อคหัวข้อการ์ตูนอันแรกของเราเลยอะดองมาชาตินึงแล้ว ที่จริงอยากเขียนลำนำฯอันแรก แต่เพราะชอบมากซะจนบรรยายไม่ได้เลยไม่ได้ฤกษ์ซะทีดองมา2ปีละเนี่ย เหอๆ

Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2550 20:09:15 น.