The Monster D.J. และความทรงจำล้ำค่า

Oct 18th, 2008 | By | Category: Articles

The Monster D.J. และความทรงจำล้ำค่า

by vee vee’ เขียนลงใน Bloggang เมื่อวันที่ 24 ธ.ค. 2549

นักเขียนในหลืบอีกแล้ว

ยามาชิตะ โทโมมิ คือใคร จขบ.ก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนค่ะ แต่ครั้งแรกที่ทำให้ซื้อการ์ตูนของเธอกลับบ้านคือ ปกหลังของการ์ตูนเรื่อง ดีเจหนุ่มจอมวุ่น อันนี้

เหมือนไมเคิล เจ.ฟ็อกซ์มั้ยค่ะ … อ้าว … ไม่เหมือนเหรอ … แบบเมื่อก่อนโน้นแอบคิดว่าเหมือน แต่หลังจากเปิดดูครั้งแรกแล้วก็เก็บเล่มนี้ซุกไว้เฉยๆ อยู่พักใหญ่ค่ะเหตุเพราะลายเส้นสุดโล่ง ไม่สเป๊กในตอนนั้น และที่สำคัญคือตัวหนังสือเยอะ ตาลาย พลิกอ่านได้สองหน้า วางเลย

อดเสียดายตังค์ไม่ได้ค่ะ แต่เก็บไว้เพราะสังหรณ์ว่ามันต้องมีดีอะไรซักอย่างสิ (ความจริงคือ “เล่มตั้ง 18 บาท เงินค่าขนมสองวันของช้านนน”) ต่อมาได้ฤกษ์หยิบมันมาตั้งใจอ่านดีๆ ก็พบว่าตัวเองคิดถูกเป็นอย่างยิ่ง!!! (กรี๊ด คุ้มค่าๆ ค่อยยังชั่ว…) จากนั้นเลยเก็บงานของเธอมาเรื่อยซึ่งก็เก็บได้น้อยค่ะ ยุคแรกๆ ของลิขสิทธิ์มีตอนต่อของ ดีเจหนุ่มจอมวุ่น ออกมา ชื่อ D.J. คลื่นร้อนเพลงรัก แต่ส่วนตัวแล้วประทับใจกับเล่มแรกมากกว่าค่ะ ส่วน ซูเปอร์โซนิค เป็นแนวดราม่าที่แปลกนิดๆ ถ้ามีโอกาสอาจหยิบมาคุยอีกที

กลับมาที่ ดีเจหนุ่มจอมวุ่น เล่มนี้เป็นซีรี่ส์รวมเรื่องสั้นน่าประทับใจทั้งสี่ตอนของ โดนัลด์ วอล์คเกอร์ ดีเจของสถานีวิทยุประจำท้องถิ่น โดนัลด์ได้รับฉายา The Monster D.J. ไม่ใช่เพราะหน้าตาน่ากลัวอะไรทำนองนั้นหรอกค่ะ สาเหตุอยู่ในตอนแรกของเล่ม ซึ่งจขบ.ไม่ได้สแกนมาลงบล็อก (อ้าว เฮ้ย)

ความจริงแล้วโดนัลด์มีบุคลิกน่าเอ็นดูทีเดียว เขาเป็นหนุ่มอารมณ์ดี คุยเก่ง(มากๆ) และด้วยความสูงที่ค่อนข้างเตี้ย(ฮ่าๆๆ) เขาเลยถูกเข้าใจผิดเป็นเด็กมัธยมอยู่บ่อยๆ …อืม คนเขียนแกอาจจะดึงบุคลิกมาจากไมเคิล เจ. ฟ็อกซ์จริงๆ ก็ได้ อิๆๆ

สำหรับตอนแทนใจจขบ. นี้(เขินๆ ) โดนัลด์และเพื่อนๆ ที่สถานี ได้รับโทรศัพท์ก่อกวนจากผู้ฟังรายหนึ่งซึ่งโทรมาขอเพลงด้วยประโยคหลอนๆ ซ้ำๆ คือ “Play ‘Memory’ for me!” โดนัลด์จึงออกสืบหาความจริง ทำให้ต้องจับพลัดจับพลูไปนั่งฟังเพลง Memory เป็นเพื่อนคุณยายท่านหนึ่งที่ชื่อ แมรี่

บทสรุปในตอนนี้บอกได้ว่าซาบซึ้งค่ะ

ในเรื่อง ชารอน เด็กสาวซึ่งอยู่กับคุณยายแมรี่ได้บอกกับโดนัลด์ว่า

“เธอไม่ได้ชอบเพียง ‘เมมโมรี่’ เท่านั้น แต่เธอยังอยากได้ใครสักคนที่จะคอยนั่งอยู่ใกล้ๆ เธอ ฟังเพลง ‘เมมโมรี่’ ด้วยกันในขณะที่เธอเล่าความทรงจำเก่าๆ ให้ฟัง”

สำหรับจขบ.เอง ก็ได้พบผู้ที่มาคอยนั่งใกล้ๆ คุยเรื่องราวต่างๆ แล้วในบล็อกนี้ล่ะค่ะ (สรุปว่าทุกท่านคือ โดนัลด์ ของจขบ.โดยไม่รู้ตัว )

จขบ.ขอขอบคุณทุกท่านอีกครั้งนะค้า และเช่นเคย ขอฝากตัวสำหรับปีหน้าด้วยค่ะ

Leave Comment